تماشا کنید: دستاورد جدید محققان، انقلابی در بازی‌های VR را نوید می‌دهد
محققان گروه رابط‌های آینده (Future Interfaces Group) دانشگاه کارنگی ملون ابزار واقعیت مجازی جدیدی توسعه داده‌اند که دارای آرایه‌ای از مبدل‌های اولتراسونیک است و می‌تواند انرژی صوتی را به دهان کاربر ارسال و بازخورد لمسی ایجاد کند. در توضیحات این ابزار جدید آمده که تکانه‌های اولتراسوند می‌توانند برای شبیه‌سازی ضربه‌ها، پالس‌ها و ارتعاشات استفاده شوند. این لرزش‌ها را می‌توان روی دندان‌ها، زبان و لب‌ها احساس کرد. می‌توان گفت این دستاورد جدید قادر است انقلابی در بازی‌های واقعیت مجازی ایجاد کند.
Cnet در گزارش خود به این مسئله اشاره می‌کند که برای استفاده از این سیستم نیازی نیست که کاربران دهان خود را به دستگاه بچسبانند. محققان در وب‌سایت خود ذکر کرده‌اند:
اصلاً نیاز نیست کاربران تمام صورت خود را بپوشانند، چه برسد به اینکه چیزی درمقابل (یا داخل) دهان خود قرار دهند.
ویدئویی که روز چهارشنبه توسط Future Interfaces Group منتشر شد، هدست واقعیت مجازی را با آرایه‌ای اولتراسونیک نشان می‌دهد. در ویدئوی منتشرشده از عملکرد این ابزار، کاربری در حال اجرای بازی‌ای نشان داده می‌شود. هنگامی که او از درون تارهای عنکبوت عبور می‌کند، مبدل‌های اولتراسونیک این شرایط را شبیه‌سازی می‌کنند. همین مسئله باعث می‌شود وی واقعاً تصور کند از درون تارهای عنکبوت در حال عبور است. حتی اگر عنکبوتی روی دهان فرد بپرد، او این مسئله را حس می‌کند.
البته نمونه‌های دیگری برای درک بهتر شیوه‌ی عملکرد این ابزار نیز به نمایش گذاشته شده است که می‌توان از آن‌ها به نوشیدن از چشمه‌ی آب، کشیدن سیگار، مسواک زدن و همچنین حس کردن باد هنگام راندن موتور سیکلت اشاره کرد.
در این مطالعه تجربه‌ی افراد مختلف بررسی شد. در نهایت محققان به این نتیجه رسیدن که فیدبک لمسی روی دهان به میزان زیادی حس غوطه‌وری در دنیای مجازی را افزایش می‌دهد. البته برای حداقل یک کاربر، شبیه‌سازی آب با اولتراسوند از نظر شناختی ناهماهنگ بود.
کاربر مذکور گفت:
اگرچه فیدبک لمسی جالب و خوب بود، اما خود احساس‌ها لزوماً با انتظارات [من] مطابقت نداشتند.
محققان اذعان دارند که سیستم آن‌ها محدود است، زیرا ارتعاش به تنهایی برای شبیه‌سازی آنچه که دهان می‌تواند احساس کند کافی نیست. بااین‌حال، شرکت‌کنندگان نسبت به این فناوری واکنش مثبت نشان دادند و گفتند بودن آن حتی با محدودیت‌های فعلی بهتر از نبودنش است.
درحال‌حاضر، گروه مذکور در حال کار کردن روی نمونه‌ای سبک‌تر و کوچک‌تر هستند. با توجه به اینکه باید کار بیشتری برای دستیابی به آن انجام شود، احتمالاً مدت زمان بیشتری طول می‌کشد که این فناوری به هدست‌های مصرف‌کننده راه پیدا کند.
