گوشی‌های هوشمند ال جی چه قابلیت‌های خلاقانه‌ای داشتند؟

یک سال از زمانی که ال جی تصمیم گرفت با صنعت موبایل خداحافظی کند می‌گذرد. سال گذشته شاهد پایان ناگهانی دوران پر اهمیتی در تاریخ فعالیت‌های این شرکت کره‌ای بودیم. ال جی در دوران فعالیتش در بازار موبایل توانست نوآوری‌های جالبی را به صنعت موبایل بیاورد که موارد مهمی نظیر دوربین فوق عریض، حالت ویدئوی دستی و اولین گوشی مجهز به نمایشگر خازنی را شامل می‌شوند.

ال جی همچنین سراغ نوآوری‌هایی در بازار موبایل رفت که هیچ‌گاه به‌صورت گسترده در گوشی‌های هوشمند حضور پیدا نکردند. در این مقاله نگاهی به گوشی‌های هوشمند ال جی خواهیم داشت که ویژگی‌های خلاقانه به همراه داشتند.

^{ال جی ولوت با قاب دوال اسکرین}

لوازم جانبی منحصربه‌فرد

اگر پیگیر اخبار ال جی بوده باشید، قطعاً با پرکاربردترین و مهم‌ترین وسیله‌ی جانبی گوشی ولوت یعنی قاب دوال اسکرین آشنا هستید. دوال اسکرین باعث می‌شود بتوان از ال جی ولوت به روش‌های جدیدی استفاده کرد. این قاب صفحه‌نمایش باکیفیت ثانویه ارائه می‌دهد و در زمینه‌های مختلفی به‌ کار می‌آید. دوال اسکرین برای گوشی‌های دیگری مثل V60 و V50 نیز دردسترس قرار دارد. البته این قاب تنها وسیله‌ی جانبی خلاقانه‌ی ال جی نیست و این شرکت قلم لمسی نیز عرضه می‌کند.

ال جی سال‌ها گوشی‌هایش را با باتری‌هایی عرضه می‌کرد که امکان تعویض آن‌ها توسط کاربر وجود داشت؛ باتری‌ قابل‌ تعویض مدت‌ها است که در گوشی‌های شرکت‌های دیگر کنار گذاشته شده‌. ال جی همچنان برای شماری از دستگاه‌های قدیمی‌اش گجتی به نام Cradle می‌فروشد؛ به‌ لطف این گجت، کاربر می‌تواند باتری اضافه را شارژ کند و در گوشی قرار دهد.

ال جی وسیله‌ای با عنوان Rolly Keyboard عرضه می‌کند؛ صفحه‌کلیدی که جمع می‌شود و به‌ همین دلیل می‌توان به‌راحتی آن را در سفر حمل کرد. این صفحه‌کلید ازطریق بلوتوث به گوشی یا تبلت متصل می‌شود و انجام کارها را به‌ شکل ساده‌تر ممکن می‌کند.

در دورانی که حسگرهای اثر انگشت و سیستم تشخیص چهره به‌صورت گسترده در گوشی‌های هوشمند ارائه نشده بودند، شرکت‌ها برای احراز هویت کاربر سراغ روش‌هایی مثل کد پین، الگوی لمسی و موارد مشابه می‌رفتند. بااین‌حال ال جی در قالب روشی خلاقانه، «کدهای ضربه‌ای» را معرفی کرد. در این روش کاربر می‌توانست با ضربه زدن روی ناحیه‌های خاصی از نمایشگر با ترتیبی مشخص، قفل را باز کند.

به‌طور مشخص‌تر، کاربر باید روی بلوک‌هایی خاص در ناحیه‌ای ۲×۲ در نمایشگر ضربه می‌زد. می‌توانستید کد را به‌گونه‌ای تعیین کنید که شامل دو ضربه روی بلوک بالا سمت راست، یک ضربه روی بلوک پایین سمت راست و دو ضربه روی بلوک پایین سمت چپ باشد. برخلاف دیگر روش‌های امنیتی، کدهای ضربه‌ای ال جی حتی زمانی که نمایشگر خاموش بود نیز کار می‌کردند. پس از ظهور حسگر اثر انگشت، این روش ال جی کم‌کم به فراموشی سپرده شد.

ال جی؛ برند اولین‌ها

ال جی بسیاری از اولین‌ها را به‌ خود اختصاص داده است. باور کنید یا نه، LG Prada نخستین گوشی هوشمند دنیا بود که با صفحه‌نمایش لمسی خازنی دردسترس قرار گرفت. بسیاری از مردم ممکن است بگویند اولین آیفون، نخستین دستگاهی بود که می‌توانستید بدون استایلوس یا دیگر روش‌های لمسی از آن استفاده کنید؛ اما نباید فراموش کنید که Prada چند ماه قبل از نخستین آیفون به بازار عرضه شد.

در واقع تک‌تک گوشی‌هایی که امروزه در بازار می‌بینیم، اندکی از DNA پرادا را به‌ ارث برده‌اند. عرضه‌ی Prada اتفاق مهمی در صنعت فناوری بود؛ اتفاقی که درنتیجه‌ی ریسک‌پذیری ال جی رخ داد. در رابطه‌ با قابلیت‌ها، آیفون اپل توانست بسیار بهتر از Prada ظاهر شود و فروش بسیار بهتری تجربه کند؛ اما هر زمان که بخواهیم از تاریخچه‌ی گوشی‌های هوشمند صحبت کنیم، اشاره به Prada ضروری است.

شاید شنیدن این جمله عجیب باشد؛ اما گوشی سه سیم‌کارته نیز پیش‌تر به بازار عرضه شده است. LG Optimus L4 II Tri E470 که در اواخر ۲۰۱۳ دردسترس قرار گرفت. نخستین گوشی سه سیم‌کارته‌ی دنیا محسوب می‌شود. LG C299 نخستین گوشی چهار سیم‌کارته‌ی دنیا است؛ اما در دسته‌ی گوشی‌ هوشمند جای نمی‌گیرد.

از زمان عرضه‌ی اپتیموس G در سال ۲۰۱۲ (اولین گوشی دنیا با پردازنده‌ی اسنپدراگون S4 پرو)،‌ ال جی همواره بهترین قابلیت‌ها را در قالب دستگاه‌های سری G ارائه داده است. در نهایت ال جی تصمیم گرفت عبارت اپتیموس را از نام این دستگاه‌ها حذف و صرفاً حرف G را حفظ کند. شماری از محبوب‌ترین گوشی‌های تاریخ ال جی متعلق‌ به سری G هستند.

گوشی‌های ال جی در زمینه‌ی پردازنده نیز جزو اولین‌ها بوده‌اند؛ طبق آمار، LG Optimus 2X و LG Optimus 4X به‌ ترتیب اولین گوشی‌هایی هستند که پردازنده‌ی دو هسته‌ای و چهار هسته‌ای داشته‌اند.

^{ال جی G2}

ال جی جی 2 یکی از محبوب‌ترین گوشی ‌های ال جی محسوب می‌شود. جی 2 به‌ لطف بهره‌مندی از سخت‌افزار مناسب شامل پردازنده‌ی اسنپدراگون 800، دو گیگابایت رم و ۱۶ یا ۳۲ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی از دستگاه‌های جذاب آن روزها بود. ال جی جی 2 با دوربین اصلی ۱۳ مگاپیکسلی تصاویر مناسبی می‌گرفت و در پنل جلویی از دوربین سلفی ۲٫۱ مگاپیکسلی میزبانی می‌کرد.

یکی از اقدامات خلاقانه‌ی ال جی در جی 2، منتقل کردن کلید پاور و کلیدهای کنترل صدا به پنل پشتی دستگاه بود و با این کار توانست نسبت نمایشگر به سطح جلویی دستگاه را بالا ببرد تا تجربه‌ی کاربری لذت‌بخش‌تری ارائه شود. جی 2 با طراحی یکپارچه‌اش بسیار جذاب به‌ نظر می‌رسید و این موضوع نیز روی افزایش محبوبیت دستگاه تأثیر محسوسی گذاشت. کارشناسان در آن دوران اعلام کردند جی 2 از لحاظ نرم‌افزاری نیز دستگاهی باکیفیت است و قابلیت‌های متعددی ارائه می‌دهد.

^{ال جی G3}

G3 نه‌تنها یکی از بهترین گوشی‌های تاریخ ال جی محسوب می‌شود، بلکه فروش فوق‌العاده‌ای تجربه کرده است. ال جی G3 قابلیت‌های نوآورانه‌ی زیادی داشت. G3 نخستین گوشی مهمی بود که با صفحه‌نمایش 1440p دردسترس قرار گرفت و نخستین دستگاهی بود که در دوربینش از نوعی سیستم فوکوس خودکار لیزری استفاده می‌کرد.

در دورانی که ال جی G3 عرضه شد، گوشی شرکت‌های بزرگی مثل اپل و سونی به حداکثر وضوح تصویر رسیده بودند و از این لحاظ، پایین‌تر از G3 قرار می‌گرفتند. البته ال جی خیلی زود سراغ صفحه‌نمایش 1440p رفت؛ زیرا بررسی کارشناسان نشان داد با صفحه‌نمایشی مواجه بودیم که انرژی بسیار زیادی از باتری کم می‌کرد و اندکی کم‌نور به‌ نظر می‌رسید.

مشخصات فنی سطح بالای این دستگاه (در آن دوران) در کنار قابلیت‌های نوآورانه قرار گرفتند و باعث شدند سری G ال جی بتواند بهتر از قبل با سری S سامسونگ رقابت کند. حتی امروزه یکی از محبوب‌ترین رام‌های سفارشی اندروید یعنی LineageOS، همچنان از ال جی G3 پشتیبانی می‌کند.

^{ال جی G5}

ال جی دو سال بعد G5 را با طراحی ماژولار عرضه کرد. کاربر می‌توانست بخش پایینی گوشی را به‌صورت کشویی دربیاورد و باتری را عوض کند یا وسایل جانبی مختلفی که ال جی از آن‌ها با عبارت «Friends» یاد می‌کرد به گوشی متصل کند. یکی از آن‌ها گریپ دوربین و یکی دیگر مبدل دیجیتال به آنالوگ Hi-Fi بود.

G5 به وضوح نشان داد کره‌ای‌ها تصمیم گرفته‌اند استانداردهای جدیدی برای گوشی‌های هوشمند تعریف کنند. شرکت‌های دیگری نیز نظیر موتورولا گوشی ماژولار تولید کردند، اما همه‌ی آن‌ها برخلاف روش ال جی، برای ارائه‌ی گوشی ماژولار سراغ استفاده از آهنربا رفتند.

ال جی G5 یکی از ریسک‌های شرکت کره‌ای بود که به ثمر ننشست و در بازار با شکست مواجه شد؛ اما در هر صورت ایده‌ی بسیار جالبی داشت. شاید اگر این ایده به‌ شکلی بهتر پیاده‌سازی می‌شد، شاهد موفقیت محسوسی برای G5 می‌بودیم. یکی از مشکلات این بود که برای تعویض بخش پایینی، لزوما باید گوشی خاموش می‌شد. همچنین به‌طور کلی وسایل جانبی پرکاربرد زیادی برای ال جی G5 عرضه نشدند. ایده‌ی گوشی ماژولار در بین شرکت‌های بزرگ مورد استقبال قرار نگرفت و امروزه تنها Fairphone گوشی‌هایی با این نوع طراحی می‌سازد.

در سال ۲۰۱۷ ال جی با G6 طراحی ماژولار را به‌‌کلی کنار گذاشت. ال جی G6 اولین گوشی دنیا با پشتیبانی از Dolby Vision HDR و نسبت تصویر ۱۸:۹ محسوب می‌شد.

یکی دیگر از قابلیت‌های خلاقانه‌ی ال جی، اسپیکر بوم‌باکس (Boombox Speaker) در گوشی G7 ThinQ بود. این گوشی فقط یک اسپیکر در بخش پایینی داشت، اما ال جی از بخش داخلی گوشی به‌عنوان محفظه‌ی رزونانس استفاده کرد تا شدت صدای ال جی G7 ThinQ به هنگام قرارگیری روی ظرفی توخالی یا سطحی سخت افزایش پیدا کند. ایده‌‌ی ارائه‌شده توسط ال جی بسیار جالب بود و در عمل هم به شکل مؤثر پیاده‌سازی شد. با همه‌ی این‌ها اسپیکر استریو برای صداهای باکیفیت عملکرد بهتری از خود نشان داد.

^{ال جی V10}

ال جی خانواده‌ای از گوشی‌های هوشمند با پسوند V نیز داشت. اعضای سری ال جی V بسیار باکیفیت بودند و در بالای سری G قرار می‌گرفتند. اولین گوشی این سری ال جی V10 بود که در سال ۲۰۱۵ رونمایی شد. سری V ال جی از همان آغاز طراحی منحصربه‌فرد داشتند و کاربران متعددی به آن‌ها توجه نشان دادند. یکی از مشخصه‌های مهم سری V ال جی، بهره‌مندی از استانداردهای نظامی است. ال جی در گذر زمان تلاش کرد بهبودهای محسوسی بر خانواده‌ی V اعمال کند.

ال جی V10 نخستین بار دوربین سلفی دوگانه را معرفی کرد. این مجموعه شامل یک دوربین عادی و یک دوربین با لنز فوق عریض بود که برای ثبت تصاویر سلفی گروهی به‌ کار می‌آمد. ال جی G5 دوربین فوق عریض را به پنل پشتی منتقل کرد تا برای نخستین بار در تاریخ موبایل، تجربه‌ای شبیه به اکشن‌کم در قالب گوشی ارائه شود.

در آن دوران به دوربین فوق عریض گوشی‌های ال جی توجه زیادی نشد؛ اما اکنون دوربین فوق عریض به‌شدت مورد استقبال قرار می‌گیرد و تقریباً همه‌ی گوشی‌های جدید دوربین فوق عریض دارند. نیاز به دوربین فوق عریض به‌ حدی است که عرضه‌ی پیکسل 4 گوگل با دوربین تله‌فوتو به‌ جای دوربین فوق عریض، باعث انتقادات فراوانی شد.

یکی دیگر از نکات مهم مرتبط به ال جی V10، بهره‌مندی این گوشی از فریم فولاد ضد زنگ بود. اپل امروزه در بنرهای تبلیغاتی توجه ویژه‌ای به فریم فولاد ضد زنگ گوشی‌هایش نشان می‌دهد و آن را یکی از مشخصه‌های مهم به‌حساب می‌آورد؛ مشخصه‌ای که ال جی سال‌‌ها قبل از آن استفاده کرده بود. متأسفانه ال جی V10 پنل پشتی پلاستیکی داشت. در آن دوران باتری‌ قابل‌ تعویض مشخصه‌ای جدانشدنی از گوشی‌‌ها محسوب می‌شد و جدا کردن پنل پشتی فلزی، بسیار سخت بود.

ال جی در گوشی V10 برای اولین بار سراغ استفاده از دو نمایشگر رفت (البته نه به شکلی که فکرش را می‌کنید). در بخش بالایی نمایشگر عادی گوشی، نمایشگر کوچکی قرار داده شده بود و قابلیت‌های مختلفی مثل نمایش میانبرهای اپلیکیشن‌ها، نوتیفیکیشن، ورودی تقویم، کنترل پخش محتوای چندرسانه‌ای، تب‌های مرورگر و... ارائه می‌داد. در زمان عرضه‌ی ال جی G6 مشخص شده بود که ایده‌ی نمایشگر ثانویه آن‌طور که انتظار می‌رفت جواب نمی‌دهد. G6 نمایشگری ۱۸:۶ داشت که اساسا نیاز به نمایشگر ثانویه را از بین می‌برد.

ایده‌ی نمایشگر ثانویه به‌طور کلی در بازار موبایل از بین نرفته و در سال‌های اخیر به شکل متفاوتی مورد استفاده قرار گرفته است. برای مثال گوشی شیائومی می 11 اولترا در پنل پشتی نمایشگری کوچک دارد که به‌لطف آن می‌توان ازطریق دوربین پشتی گوشی سلفی گرفت.

همان‌طورکه بالاتر اشاره کردیم، ال جی وسیله‌ای جانبی تحت عنوان دوال اسکرین دارد. دوال اسکرین نمایشگر ثانویه به گوشی اضافه می‌کند و نتیجه‌ی یکی دیگر از ایده‌های ال جی برای استفاده از دو نمایشگر در یک گوشی است. آخرین پروژه‌ی ال جی برای تولید گوشی مجهز به دو نمایشگر، ال جی وینگ بود.

^{ال جی V20}

ال جی V20 در چند حوزه لقب اولین را به‌ خود اختصاص داده است. برای مثال، ال جی V20 نخستین گوشی دنیا بود که با سیستم‌عامل اندروید ۷ نوقا عرضه شد. اما چشمگیرترین نکته این است که V20 اولین گوشی ال جی با پشتیبانی از Quad DAC محسوب می‌شود.

در آن دوران Quad DAC تنها یکی از نکات جالب ال جی V20 برای کارشناسان فناوری محسوب می‌شد؛ اما اتفاق مهمی در تاریخ گوشی‌های ال جی به‌حساب می‌آید. Quad DAC باعث می‌شود با هدفون‌های معمولی، تجربه‌ی شنیداری بهبودیافته‌ای ارائه شود. این قابلیت در ال جی V20 می‌توانست صدا روی هدفون‌هایی با امپدانس حداکثر ۶۰۰ اهم پخش کند و به‌ همین دلیل دوست‌داران صنعت موسیقی به آن توجه نشان دادند.

ال جی V20 از باتری قابل‌ تعویض و فرستنده‌ی مادون قرمز بهره می‌گرفت؛ دو قابلیتی که امروزه در گوشی‌ها یافت نمی‌شوند (فرستنده‌ی مادون قرمز در دستگاه‌های انگشت‌شماری وجود دارد). ال جی V20 تنها گوشی تاریخ است که به‌صورت هم‌زمان از باتری قابل‌ تعویض، Quad DAC، جک هدفون و فرستنده‌ی مادون قرمز بهره می‌برد.

^{ال جی G فلکس 2}

سال‌ها قبل از فرا رسیدن دوران نمایشگر منعطف در قالب گوشی‌های گلکسی فولد و هواوی میت ایکس، ال جی سراغ تولید نمایشگر OLED خم‌شدنی رفته بود. این شرکت شانس خود را در حوزه‌ی دستگاه‌های منعطف با ال جی G فلکس و ال جی G فلکس 2 (اولین گوشی دنیا با رم DDR4) امتحان کرد.

ال جی G فلکس به‌صورت پیش‌فرض خمیده بود. صفحه‌نمایش پلاستیکی OLED و باتری‌هایی که به‌ شکلی هوشمندانه چینش پیدا کرده بودند، به کاربر امکان می‌دادند گوشی را روی یک سطح قرار بدهد و با فشار دادن، بدون اینکه گوشی را بشکند، آن را صاف کند. پس از برداشته شدن فشار، گوشی به حالت خمیده‌ برمی‌گشت. آخرین بار صفحه‌نمایش خمیده‌ی ال جی را در G4 مشاهده کردیم.

گوشی هوشمندی که توانایی التیام دادن خودش را داشته باشد بیشتر مثل ایده‌ای در فیلم‌های علمی تخیلی است، اما ال جی این ایده را دو بار در قالب گوشی‌های ال جی جی فلکس و جی فلکس ۲ در اواسط دهه‌ی ۲۰۱۰ میلادی تبدیل به واقعیت کرد. فناوری ویژه‌ی ال جی جی فلکس باعث می‌شد خرش‌های جزئی روی بدنه پس از گذر چند دقیقه ناپدید شوند. این فناوری در جی فلکس ۲ تقویت شد و برای ناپدید کردن خراش‌ها به کمتر از ۳۰ ثانیه زمان نیاز داشت. فناوری یادشده روی خراش‌های عمیق یا آسیب شدید بدنه تأثیر نمی‌گذاشت، اما در هر صورت خلاقانه بود.

اکثر تحلیلگران می‌گویند گوشی‌های تاشدنی آینده‌ی صنعت موبایل را تشکیل می‌دهند؛ اما برخی شرکت‌ها مثل مایکروسافت این ایده را به‌ شکلی متفاوت پیاده‌سازی کردند. سرفیس دوئو دستگاهی تاشدنی محسوب می‌شود؛ اما نمایشگر تاشدنی ندارد و به‌جای آن از دو نمایشگر استفاده می‌کند.

ایده‌ی استفاده از دو نمایشگر در گوشی، سال‌ها قبل توسط ال جی استفاده شد. یکی از نخستین گوشی‌های دنیا با دو نمایشگر، دستگاهی اندرویدی با نام LG DoublePlay بود که طراحی کشوییِ افقی داشت. در صورت استفاده از مکانیسم کشویی، به صفحه‌کلید QWERTY به‌ همراه صفحه‌نمایشی کوچک دسترسی پیدا می‌کردید. صفحه‌نمایش ثانویه می‌توانست گزینه‌های کنترل موسیقی را نمایش بدهد و کارهای بیشتری به‌ انجام برساند.

^{ال جی G8s}

گوگل هنگام معرفی پیکسل 4، یکی از مشخصه‌های مهم این گوشی را پشتیبانی از ژست‌های حرکتی دست اعلام کرد. تراشه‌ی راداری در پیکسل 4 گنجانده شده بود که به کاربر امکان می‌داد با تکان دادن دست در جلوی دستگاه، برخی کارها انجام بدهد. این ویژگی نخستین بار توسط ال جی در G8 با نام Hand ID معرفی شد. این فناوری به دوربین 3D ToF و حسگر فروسرخ متکی می‌شد. ال جی مدعی شده بود فناوری Hand ID می‌تواند رگ‌های کف دست را شناسایی و هویت کاربر را برای باز کردن قفل، احراز کند. متأسفانه فرایند باز کردن قفل گوشی در عمل با وعده‌های ال جی فرسنگ‌ها تفاوت داشت و همه‌چیز کند انجام می‌شد. بررسی‌ها نشان می‌داد این قابلیت فقط ۲۰ درصد مواقع به درستی کار می‌کرد.

از جی از دوربین 3D ToF برای قابلیت دیگری به اسم Air Motion نیز استفاده کرد. دوربین ال جی G8 امکان کنترل شدت صدا، جابه‌جایی در بین موسیقی‌ها و باز کردن اپلیکیشن‌های محبوب را صرفاً ازطریق تکان دادن دست در جلوی دوربین فراهم می‌کرد. ایده‌ی این قابلیت بسیار جالب بود؛ اما در نهایت به‌ شکل کاربردی پیاده‌سازی نشد.

^{ال جی ولوت با دوال اسکرین}

یکی از گوشی‌های موردتوجه ال جی، دستگاهی به نام ولوت بود. ال جی ولوت دستگاه چشم‌نوازی بود که سخت‌افزار مناسبی داشت؛ اما خلاقانه‌ترین نکته درباره‌ی ال جی ولوت به خود دستگاه مربوط نمی‌شد. ولوت به‌ همراه قاب دوال اسکرین نام دارد عرضه شد. این قاب صفحه‌نمایش ثانویه را به ال جی ولوت اضافه می‌کرد و کاربر می‌توانست کارهای مختلفی را با آن انجام بدهد. دوال اسکرین پیش‌تر در گوشی‌های دیگری از ال جی مشاهده شده بود؛ اما در ولوت بیشترین قابلیت‌ها را ارائه می‌داد.

^{ال جی وینگ}

ال جی بارها ثابت کرده است که به استفاده از طراحی جدید و منحصربه‌فرد در گوشی‌هایش علاقه دارد. جدیدترین نمونه‌ی این علاقه را در ال‌جی وینگ دیدیم. وینگ دستگاهی دونمایشگره محسوب می‌شد؛ اما رویکردی متفاوت با دیگر دستگاه‌های دونمایشگره‌ی امروزی داشت. صفحه‌نمایش ال جی وینگ از طراحی چرخان بهره می‌گرفت و پس از چرخیدن، صفحه‌نمایش دوم را درمعرض دید قرار می‌داد. به‌ لطف صفحه‌نمایش دوم وینگ، امکان انجام دو کار به‌صورت هم‌زمان فراهم می‌شد.