شرکت‌ها از چه روش‌هایی برای کاهش هزینه تولید گوشی‌های هوشمند استفاده می‌کنند؟

در دنیای فناوری امروز، هر ساله گوشی‌های هوشمند جدیدی با قابلیت‌های متنوع عرضه می‌شوند تا افراد بیشتری در سراسر جهان بتوانند دستگاه موردنیاز خود را پیدا کرده و آن را بخرند. اکنون این صنعت به‌جایی رسیده است که بخش میان‌رده‌ها و گوشی‌های مقرون‌به‌صرفه رقابتی شده و شرکت‌ها سعی می‌کنند بهترین محصول‌های خود را ارائه کنند.

به‌لطف وجود گوشی‌های هوشمندی مانند وان‌پلاس نورد ۲، پوکو F3 و سری گلکسی A52 خریداران می‌توانند به دستگاه‌های خوبی در دنیای میان‌رده‌ها دسترسی داشته باشند. همچنین نباید پرچم‌داران مقرون‌به‌صرفه‌ای مانند گلکسی اس ۲۱ FE، پیکسل ۶ و وان‌پلاس ۹ را فراموش کنم.

متأسفانه تولیدکننده‌های تلفن‌همراه برای دستیابی قیمت رقابتی مجبورند هزینه‌های خود را در برخی زمینه‌های خاص کاهش دهند. تاحدی می‌توان چنین اقداماتی را درک کرد و با آن‌ها کنار آمد؛ اما در برخی مواقع تغییرات اعمال شده ناامیدکننده هستند.

قصد داریم در این مقاله چند مورد از تغییرات گوشی‌های هوشمند را بررسی کنیم که به بهانه‌ی حفظ قیمت مناسب روی دستگاه‌ها اعمال شده‌؛ اما درنهایت نارضایتی عده‌ای از کاربران را به‌دنبال داشته‌اند.

خداحافظی با دوربین تله‌فوتو

یکی از متداول‌ترین راه‌هایی که شرکت‌ها ازطریق آن قیمت پرچم‌دارهای مقرون‌به‌صرفه و گوشی‌های میان‌رده را ارزان‌تر نگه‌ می‌دارند، کنار گذاشتن دوربین تله فوتو است. درواقع، این روزها تعداد بسیار کمی از پرچم‌داران مقرون‌به‌صرفه این لنز را در سیستم دوربین خود دارند. تقریباً دیگر نمی‌شود انتظار داشت از چنین لنزی در دستگاه‌هایی با قیمت مناسب استفاده شود؛ اما آیا همیشه دوربین تله‌فوتو یکی از قربانیان مرسوم دنیای میان‌رده‌ها و مقرون‌به‌صرفه‌ها بوده است؟

سری Mi 9T شیائومی، وان‌پلاس 7T و ریلمی X2 پرو همگی گوشی‌هایی با قیمت ۴۰۰ تا ۶۰۰ دلار بودند که دوربین تله‌فوتو ارائه می‌کردند! اکنون به سال ۲۰۲۲ آمده و محصولات مقرون‌به‌صرفه و میان‌رده شرکت‌های بزرگی مانند اپل، گوگل، شیائومی و وان‌پلاس را بررسی می‌کنیم. همان‌طورکه پیش‌تر گفتیم دیگر خبری از لنز تله‌فوتو نیست.

این مسئله ناامیدکننده است؛ زیرا تلفن‌های قدیمی نشان دادند که لنز‌های تله‌فوتو واقعاًً می‌توانند در دستگاه‌های مقرون‌به‌صرفه‌تر وجود داشته باشند. هنگامی که اتصال 5G به دستگاه‌های جدید اضافه شد قیمت‌ها افزایش پیدا کرد، احتمالاً به‌همین‌دلیل، است که تلفن‌هایی مانند OnePlus 8 و Xiaomi Mi 10 لنز‌های تله‌فوتو خود را حذف کرده‌اند. بااین‌حال، سامسونگ با Galaxy S20 FE و S21 FE نشان داد می‌توان لنز تله فوتو را با حفظ کرد.

استفاده از حافظه‌های کم‌سرعت‌تر UFS 2.0 و UFS 2.1

حافظه‌های UFS را می‌توان معادل حافظه‌های SSD رایانه‌ها در نظر گرفت. به عبارت دیگر، ما با قطعه‌ی مبتنی بر معماری SCSI سروکار داریم که به‌لطف رابط دو جهته خود، امکان ارسال هم‌زمان چندین درخواست نوشتار و خوانش را فراهم می‌کند. مانند هر فناوری دیگری، حافظه UFS در طول زمان تکامل یافته است؛ اما متأسفانه بعضی شرکت‌های سازنده گوشی‌های هوشمند به‌جای استفاده از نسل جدید آن، سراغ نمونه‌های قبلی رفته تا بتوانند هزینه‌های تولید را کاهش دهند.

بعضی گوشی‌های هوشمند مقرون‌به‌صرفه از حافظه UFS 2.0 استفاده می‌کنند که فوریه ۲۰۱۶ معرفی شد و سرعت خوانش و نوشتار آن به ترتیب ۸۵۰ و ۲۶۰ مگابایت بر ثانیه است. این در صورتی است که UFS 3.1، سرعت خوانش ۲۱۰۰ مگابایت بر ثانیه و سرعت نوشتار ۱۲۰۰ مگابایت برثانیه را ارائه می‌دهد.

علاوه‌بر اختلاف فاحش سرعت،‌ یکی دیگر از مواردی که باعث نارضایتی صاحبان گوشی‌های هوشمند دارای حافظه UFS 2.0 می‌شود، عدم پشتیبانی آن از استانداردهای جدید شارژ سریع است. البته بعضی از گوشی‌های میان‌رده از UFS 2.1 استفاده می‌کنند که نوامبر ۲۰۱۷ معرفی شد و سرعت خوانش و نوشتار ۱۰۰۰ مگابایت برثانیه و ۲۶۰ مگابایت برثانیه را ارائه می‌دهد. از میان آن‌ها می‌توان ردمی ۹ پاور، ردمی نوت ۹ پرو، سامسونگ گلکسی M31 و ویوو Y30 را نام برد.

درست است که نگه داشتن قیمت دستگاه‌های مقرون‌به‌صرفه در بازه‌ای خاص امری مهم تلقی می‌شود؛ اما نباید فراموش کرد فناوری در حال پیشرفت است و UFS 2.0 و USF 2.1 در حال قدیمی‌تر‌شدن هستند. امیدواریم در نسل‌های بعد گوشی‌های هوشمند ارزان‌تر شاهد استفاده از حافظه‌های جدیدتری باشیم که سرعت خوانش و نوشتار بیشتری ارائه می‌دهند.

استفاده از پلاستیک به‌جای شیشه

یکی دیگر از روش‌های مرسوم برای کاهش قیمت محصولات، تغییر مواد به‌کاررفته در آن‌ها است. این یعنی متریال بهتر را به گزینه‌هایی ضعیف‌تر و ارزان‌تر تغییر‌دادن تا بتوان با هزینه‌ کمتر گوشی‌های هوشمند را تولید کرد.

سامسونگ حتی پا را فراتر گذشته و در بعضی تلفن‌های همراه پرمیوم خود نیز از شیشه‎‎‌ی پلاستیکی استفاده می‌کند. بله، گلکسی نوت ۲۰ که ۱,۰۰۰ دلار قیمت دارد یکی از اولین دستگاه‌های سامسونگ بود که به‌جای شیشه در پنل پشتی آن پلاستیکی شبیه شیشه به‌کار رفته بود. از آن زمان، غول کره‌ای این ماده را به Galaxy S21 ،S20 FE و S21 FE نیز آورده است.

دراین‌میان، برخی معتقدند پلاستیک نسبت به شیشه مقاوم‌تر است؛ درنتیجه این ماده را ترجیح می‌دهند؛ اما نمی‌توان فراموش کرد که اکنون شرکت‌های بزرگ این کار را در گوشی‌های هوشمند خود انجام می‌دهند تا قیمت تولید آن‌ها را کاهش دهند. حتی خود سامسونگ به‌صراحت اعلام کرد دلیل تغییر متریال استفاده‌شده در پنل پشتی بعضی از محصولاتش مسئله هزینه بوده است.

می‌توان دلیل استفاده از ماده‌ای ارزان‌تر در گوشی‌های هوشمند ارزان‌تر مانند سری گلکسی A یا حتی گوشی‌های گلکسی FE را درک کرد؛ اما واقعاً هنگامی که چنین سیاستی برای پرچم‌داری ۱,۰۰۰ دلاری نیز اعمال می‌شود، ماجرا کمی تغییر می‌کند.

دوربین‌های ضعیف عمق‌سنج و ماکرو

شکی نیست که دوربین گوشی‌های هوشمند از دهه ۲۰۱۰ به‌شدت تکامل یافته‌اند. یکی از مواردی که در سال‌های اخیر به دوربین‌ها اضافه شده، سنسور تشخیص عمق (ToF) است. نوعی حسگر گوشی هوشمند است که صحنه را تجزیه و تحلیل کرده و می‌تواند فاصله و عمق اشیاء را در آن محیط تعیین کند. سپس تلفن می‌تواند این داده‌ها را بگیرد و از آن برای ایجاد نقشه‌ای سه‌بعدی از صحنه استفاده کند.

در‌کنار آن نیز گاهی از لنز اولترا واید با سنسور ۲ مگاپیکسلی استفاده می‌شود؛ اما سؤال اصلی که پیش می‌آید این است که آیا واقعاً این موارد ضروری هستند و نمی‌توان آن‌ها را با گزینه‌های دیگر جایگزین کرد؟

حقیقت این است که می‌توان به‌جای ToF و ماکروی ضعیف از لنزها و حسگرهای باکیفیت‌تری استفاده کرد که نتایج بهتری را ارائه می‌دهند. برای مثال، دوربین اولترا واید با استفاده از هوش مصنوعی تراشه و الگوریتم‌های پردازش تصویر می‌تواند همان کار دوربین ماکرو را انجام دهند. همین مسئله برای سنسور تشخیص عمق نیز صادق است و شرکت‌ها می‌توانند با توسعه نرم‌افزار خود به نتایج مشابهی برسند.

اگر المان‌های اضافه‌ی دوربین گوشی‌های هوشمند حذف شوند، می‌توان با همان هزینه دستگاه‌های بهتری برای خریداران تولید کرد.

نادیده‌گرفتن گواهی میزان مقاومت دستگاه

یکی دیگر از اقدامات دلخواه شرکت‌ها برای کاهش هزینه‌ها، نادیده گرفتن رتبه رسمی IP است که نشان می‌دهد محصول مذکور دربرابر چه مواردی مقاوم است. می‌توان وان‌پلاس را یکی از بهترین نمونه‌ها در این مورد دانست. شرکت مذکور مدعی شد سری OnePlus 7، دربرابر آب مقاوم است؛ اما گواهی رسمی رتبه IP هزینه محصول را افزایش می‌داد.

سپس وان‌پلاس سراغ OnePlus 8 و OnePlus 9 رفت. نسخه‌ی T-Mobile ایالات متحده آمریکا این گوشی‌های هوشمند گواهی IP68 را دریافت کردند؛ اما خبری از آن در مدل‌های آنلاکی که به سایر نقاط جهان ارسال می‌شدند نبود؛ البته نسخه نسخه جهانی ۹ پرو دارای گواهی IP68 است.

وان پلاس، تنها شرکتی نیست که از مقاومت دربرابر آب برای پرچم‌داران مقرون‌به‌صرفه خود در برخی ظرفیت‌ها صرف نظر می‌کند؛ شیائومی ۱۱ ، موتورولا اج ۲۰ پرو و ریلمی GT چند نمونه دیگر از تلفن‌هایی هستند که IP67 یا IP68 را از دست داده‌اند. البته بعضی از مدل‌های یادشده به‌جای مقاومت دربرابر آن، درمقابل پاشش آب مقاوم هستند و این ویژگی بهتر از هیچی است.

پورت USB 2.0 به‌جای USB 3.2

اکنون مدت زمان نسبتاً طولانی از معرفی رسمی UBS 3.2 می‌گذرد؛ به‌همین‌دلیل، دیدن بعضی گوشی‌های هوشمند که هنوز با پورت USB 2.0 تولید می‌شوند، واقعاً ناامیدکننده است. حال، تفاوت این دو نوع پورت چیست؟ در USB 2.0 اطلاعات به‌صورت پایه منتقل می‌شود؛ اما در کابل‌های جدیدترین انتقال بسیار سریع‌تر است. به‌همین‌دلیل، سرعت انتقال اطلاعات و قابلیت‌های جدید در این سری از پورت‌ها بسیار بیشتر از نسخه‌های قبلی است.

بااین‌همه، اکنون کمتر دستگاهی از نسخه قدیمی استفاده می‌کند؛ اما امیدواریم در آینده دیگر هیچ شرکتی به بهانه‌ی ارزان نگه‌داشتن قیمت سراغ USB 2.0 نرود.

پشتیبانی‌نکردن از به‌روز‌رسانی‌های موردنیاز

به‌روزرسانی‌ها برای گوشی‌های هوشمند بسیار مهم هستند؛ زیرا ویژگی‌های جدید را ارائه و باگ‌ها را رفع و حفره‌های امنیتی را اصلاح می‌کنند. متأسفانه این حوزه دیگری است که تولید‌کننده‌های تلفن‌همراه سعی می‌کنند با فراموش‌کردن آن هزینه‌ها را کاهش دهند.

در بدترین سناریوها، برندهایی مانند موتورولا و نوکیا را دیده‌ایم که به‌جای دو‌‍ به‌روزرسانی‌ها که استاندارد صنعت است، فقط یک بار سیستم‌عامل را در برخی از تلفن‌های هوشمند ارتقا می‌دهند. همچنین، شاهد بودیم شرکت‌هایی مانند ویوو و شیائومی سیاستی را برای ارائه به‌روزرسانی‌های سه‌ساله سیستم‌عامل معرفی، اما پرچم‌داران جدید خود را از این تعهد حذف کردند!

متوجه هستیم که ارائه به‌‎روزرسانی‌های جدید برای شرکت‌ها هزاران دلار هزینه دارد و به ماه‌ها زمان برای توسعه و آزمایش منابع نیاز است؛ اما سامسونگ نشان می‌دهد می‌توان سال‌ها به‌روزرسانی را برای مجموعه گسترده‌ای از تلفن‌ها ارائه کرد؛ درنتیجه، برند کره‌ای مذکور مشتریان وفادارتری خواهد داشت که در خرید بعدی خود نیز احتمالاً محصولات آن را انتخاب می‌کنند. پشتیبانی از به‌روزرسانی‌های جدید حس تجاری خوبی به کاربران می‌دهد.

ارائه‌ی شارژر کندتر برای دستگاه‌های مقرون‌به‌صرفه

یکی از تاکتیک‌های کاهش هزینه که از برخی برندها دیده‌ایم، ارائه شارژری کند در جعبه است که حتی تلفن هوشمند جدید شما را با سرعت کامل شارژ نمی‌کند. یکی از نمونه‌های برجسته سامسونگ گلکسی اس ۲۰ FE است که از شارژ سیمی ۲۵ واتی پشتیبانی می‌کند؛ اما فقط با آداپتوری ۱۵ واتی عرضه می‌شود.

به‌نظر می‌رسد این تصمیمی مالی برای سامسونگ باشد. می‌توان دو دلیل برای این کار شرکت مذکور در نظر گرفت: برای رسیدن به قیمتی مشخص در حوزه مقرون‌به‌صرفه‌ها نیاز داشته شارژری کندتری در جعبه قرار دهد تا هزینه بیشتر نشود؛ اما از سوی دیگر شاید قصد داشته است کاربران برای داشتن شارژر ۲۵ واتی سریع‌تر پول بیشتری خرج کنند و با این روش درآمد خود را افزایش دهد.

از طرف دیگر، دیده‌ایم برخی از برندها راه‌حل بهتری برای فروش شارژرهای قوی‌تر خود ارائه می‌دهند. شیائومی می ۱۰ پرو ۲۰۲۰ از سرعت شارژ ۵۰ وات پشتیبانی می‌کند؛ اما با شارژر ۶۵ واتی عرضه می‌شود که می‌تواند برای شارژ سریع لپ‌تاپ‌ها و سایر گجت‌ها نیز استفاده شود.

حذف کلی شارژر از جعبه محصولات

حذف کلی شارژر یکی دیگر از روش‌های کاهش قیمت است که به شارژ دستگاه مربوط می‌شود. اپل اولین برند بزرگی بود که این کار را انجام داد و پس از آن سامسونگ و گوگل این ترند را پیش گرفتند. اپل و سامسونگ نگرانی‌های زیست‌محیطی را به‌عنوان بهانه‌ای برای این سیاست جدید ذکر کردند؛ اما مطمئناً نمی‌شود وجه اقتصادی را فراموش کرد.

طبق گزارش زیست‌محیطی‌ای که اپل در سال ۲۰۲۱ منتشر کرد، حذف شارژر از جعبه‌ها برای محیط‌زیست مفید است. این شرکت ادعا کرد می‌تواند ۷۰ درصد محصولات بیشتری را روی پالت بدون شارژر قرار و با این روش انتشار گازهای گلخانه‌ای مربوط به حمل‌و‌نقل را کاهش دهد.

همچنین، اعلام کرد این تغییر منجر به کاهش قابل توجهی در استفاده از پلاستیک و روی شده است. متأسفانه واضح است که نگرانی‌های زیست‌محیطی تنها دلیل نیست؛ زیرا باید برای خرید آداپتور شارژر ۲۰ تا ۳۵ دلار هزینه کرد.

به‌نظر می‌رسد شرکت‌های بزرگ‌ دنیای فناوری باید روش دیگری در پیش بگیرند تا خریداران خود را راضی نگه‌ دارند. حتی اگر محیط‌زیست مطرح است، باید قیمت‌ آداپتورهای شارژ کاهش پیدا کند تا افراد بتوانند راحت‌تر آن‌ها را بخرند.

استفاده از نمایشگر LCD به‌جای OLED در مقرون‌به‌صرفه‌ها

اکنون گوشی‌های هوشمند پیشرفت بسیار زیادی درمقایسه‌با نسل‌های پیشین خود کرده‌اند. پردازنده‌هایی تولید شده‌اند که می‌توانند قدرت زیادی به دستگاه بدهند تا عملکرد بهتری داشته باشد. علاوه‌بر پردازنده، بخش‌های دیگری نیز وجود دارند که شاهد پیشرفت آن‌ها در سال‌های گذشته بوده‌ایم و یکی از آن‌ها نمایشگر است.

پنل‌های اولد طراحی شده‌اند تا بتوانند تصاویری بهتر و واضح‌تری دراختیار چشمان کاربران قرار دهند. همچنین، آن‌ها می‌توانند عوامل موثری در صرفه‌جویی در مصرف باتری دستگاه باشند؛ اما برخی شرکت‌ها برای کاهش هزینه‌ی تولید گوشی‌های هوشمند ارزان‌قیمت‌تر خود به‌جای آن از LCD استفاده می‌کنند.

کاهش نرخ نوسازی

امروزه، پنل‌های دارای نرخ نوسازی درخورتوجه در دنیای گوشی‌های هوشمند بسیار محبوب شده‌اند و می‌توانید این گزینه را در دستگاه‌های ۳۰۰ دلاری و حتی ارزان‌تر پیدا کنید. بااین‌حال، هنوز می‌بینیم برخی از سازندگان گوشی‌های هوشمند با ارائه نرخ نوسازی کمتر، قیمت دستگاه را ارزان نگه می‌دارند. ما درباره‌ی کاهش به نرخ ۹۰ هرتزی صحبت نمی‌کنیم؛ بلکه شرایطی مدنظرمان است که در آن نرخ نوسازی به ۶۰ هرتز سقوط کرده است.

بعضی مواقع ارائه‌ی صفحه‌نمایشی با نرخ‌ نوسازی تنها ۶۰ هرتز حرکتی معقول برای کاهش هزینه به‌نظر می‌رسد. این امر به‌ویژه در بخش بودجه بیشتر به‌چشم می‌آید؛ زیرا ریال به ریال هزینه‌ها محاسبه می‌شوند. علاوه‌براین، شاید استفاده از باتری‌های کوچک‌تر تصمیم خوبی به‌نظر برسد. خوشبختانه این ترند در سال ۲۰۲۱ ادامه پیدا نکرد؛ بنابراین، باید امیدوار بود که این مسئله خاتمه یافته است.

تبلیغات درون‌برنامه‌ای گوشی‌های هوشمند

عموماً وقتی برای سرویسی پولی پرداخت نمی‌کنیم، باید به شیوه‌های دیگری بهای استفاده از آن را بدهیم. می‌توان یوتیوب را مثال زد که برای اکثر ویدئوهای خود تبلیغات نمایش می‌دهد. درواقع، در چنین شرایطی کاربر خود محصول است؛ زیرا برای داشتن سرویس هزینه‌ای به شرکت پرداخت نمی‌کند. شاید باورکردنش سخت باشد؛ اما چنین سیاستی در حوزه‌ی گوشی‌های هوشمند نیز اعمال می‌شود.

یکی دیگر از روش‌هایی که بعضی شرکت‌ها برای درآمد بیشتر استفاده می‌کنند، تبلیغات درون‌برنامه‌ای است. مطمئناً دارندگان گوشی‌های هوشمند شیائومی بیشتر از دیگر شرکت‌ها با چنین مسئله‌ای مواجه شده‌اند؛ زیرا سازنده مذکور در بعضی اپلیکیشن‌های خود که به‌طور پیش‌فرض روی دستگاه نصب می‌شوند، تبلیغات درون برنامه‌ای قرار می‌دهد؛ اما این کار نارضایتی‌هایی نیز به‌همراه دارد که کاملاً منطقی به‌نظر می‌رسد.

شیائومی ادعا می‌کند هیچ‌گاه تبلیغات را در اپ‌های اصلی سیستم ادغام نمی‌کند؛ اما هنوز فهرستی از این موارد منتشر نشده که بتوان از میان آن‌ها اپلیکیشن‌های اصلی و غیراصلی را تشخیص داد. حتی این شرکت چینی مدتی تبلیغات را به منوی تنظیمات آورده بود؛ اما به‌دلیل نارضایتی‌ها بسیار سریع آن را تغییر داد.

در سه‌ماهه‌ی سوم سال ۲۰۱۸، درآمد تبلیغاتی شیائومی درمقایسه‌با مدت مشابه سال قبل ۱۰۹ درصد رشد کرد و به ۳٫۲ میلیارد یوان (۴۷۷ میلیون دلار) رسید. این رشد تقریباً به‌طور کامل ناشی از بهینه‌سازی بسیار هدفمند الگوریتم توصیه تبلیغات استفاده‌شده در تلفن‌های این شرکت بود. درمجموع، کاربران از این مسئله رضایت ندارند و امیداریم شرکت‌ها به فکر روش‌های دیگری برای کاهش قیمت گوشی‌های هوشمند و افزایش درآمد خود باشند.

حذف لرزش‌گیر اپتیکال تصویر

اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰، استفاده از لرزش‌گیر اپتیکال در دوربین‌های کامپکت و لنزهای DSLR رونق گرفت. با گذشت بیست سال از معرفی این قابلیت مفید، لرزش‌گیر اپتیکال به دوربین تلفن‌های همراه نیز آمده است. این قابلیت در دوربین تلفن‌های همراه بسیار مفید است؛ زیرا لنز این دوربین‌ها بسیار کوچک‌تر از لنز دوربین‌های حرفه‌ای است و درنتیجه برای ثبت تصاویر بهتر، در اکثر مواقع زمان نوردهی (Exposure) در این دوربین‌ها افزایش پیدا می‌کند و امکان تار‌شدن تصاویر بیشتر می‌شود.

امروزه، ویژگی مذکور تقریباً در تمام گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار دیده می‌شود. درواقع از سال ۲۰۱۰ که انقلاب گوشی‌های هوشمند آغاز شد، وجود ویژگی‌هایی مانند OIS، اثرانگشت، NFC و... به موفقیت این دستگاه‌ها منجر شد.

همان‌طورکه اشاره شد، ویژگی مذکور اغلب در دستگاه‌های پرچم‌دار دیده می‌شود؛ اما آیا میان‌رده‌ها و گوشی‌های هوشمند مقرون‌به‌صرفه‌ای هستند که OIS را به کاربران خود ارائه دهند؟ جواب مثبت است. برای مثال دستگاه‌هایی مانند وان‌پلاس ۹ آر، ایسوس ذن فون ۷ و گلکسی اس ۲۰ اف ای همگی لرزش‌گیر نوری دارند؛ اما متأسفانه دیده می‌شود که بعضی از شرکت‌ها به‌منظور کاهش هزینه تولید گوشی‌های هوشمند خود، از اضافه‌کردن لرزش‌گیر اپتیکال تصویر به آن خودداری می‌کنند.

این یکی از قابلیت‌های مفید برای داشتن تجربه‌ای مطلوب هنگام استفاده از دوربین دستگاه است و حذف آن شاید در وهله‌ی اول به چشم نیاید؛ اما در بلند‌مدت تأثیر منفی خواهد داشت.

نتیجه‌گیری

درنهایت، باید گفت تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند قصد دارند هزینه تولید محصولات میان‌رده‌‎ و مقرون‌به‌صرفه‌ی خود را در بازه‌ای خاص نگه دارند؛ اما به‌نظر ما نباید به هر قیمتی این کار را انجام دهند.

راه‌هایی که در این مقاله به آن‌ها اشاره شد، تنها راه‌هایی نیستند که شرکت‌های بزرگ با حذف یا کاهش آن‌ها سعی در ارزان‌تر‌کردن فرایند ساخت کرده‌اند و مطمئناً راه‌های دیگری نیز وجود دارند.

به‌نظر شما کاربران زومیت، کدام تغییرات اعمال‌شده روی گوشی‌های هوشمند مقرون‌به‌صرفه و میان‌رده به‌منظور کاهش هزینه‌ی تولید آن‌ها باعث نارضایتی کاربران شده است؟