سفر نرم‌افزاری سامسونگ از TouchWiz تا One UI

به گزارش Androidauthority، تقریبا همه اتفاق نظر دارند که امروزه سامسونگ در بخش نرم‌افزاری وضعیت بسیار خوبی دارد. می‌توان One UI 3.0 را مثال زد که دارای ویژگی‌های غنی است و یکی از بهترین به‌روزرسانی‌های وعده داده‌شده شناخته می‌شود؛ اما نرم‌افزار این شرکت همیشه مورد پسند نبوده است؛ به‌خصوص برای کسانی که TouchWiz و خاطرات آن را به یاد می‌آورند.

در این مقاله قصد داریم به شما نشان بدهیم که سامسونگ چه مسیری برای بهترین شدن در حوزه نرم‌افزار پیش رفته و چه روزهایی پشت سر گذاشته است. با ما همراه شوید تا تکامل نرم‌افزار گوشی‌های هوشمند سامسونگ را بررسی کنیم.

روزهای ابتدایی TouchWiz 

درحالی‌که تصور می‌شود TouchWiz با اندروید همسان است، پوسته نرم‌افزاری سامسونگ در واقع از دوران قبل از گوشی‌های هوشمند معرفی شده است. TouchWiz 1.0 در سال ۲۰۰۹ با Solstice سامسونگ منتشر و در سال ۲۰۱۰ نسخه ۲٫۰ آن برای Solstice 2 استفاده شد.

زمانی که TouchWiz با اندروید گوگل پیوند برقرار کرد، در نسل سوم خود قرار داشت. TouchWiz 3.0 در سال ۲۰۱۰ با گلکسی اس عرضه شد. سامسونگ رویکردی کاملاً متفاوت به اندروید استوک داشت و ظاهری منحصر‌به‌فرد برای پوسته جدید خود ارائه داد. به‌عنوان مثال، TouchWiz اولیه از قابلیت‌هایی مانند تنظیم مجدد صفحه‌نمایش، میانبرهای سفارشی و مجموعه‌ای از ویجت‌های سفارشی پشتیبانی می‌کرد که در گوشی‌های دیگر یافت نمی‌شد. در آن زمان وجود چنین ویژگی‌هایی سیستم سامسونگ را با رقیبان بسیار متمایز می‌کرد.

سامسونگ در نسخه ۴ به بهبود و اعمال تغییرات در TouchWiz ادامه داد و آن را به گلکسی اس ۲ مبتنی بر اندروید ۲٫۳ اضافه کرد. پس از آن نوبت به گلکسی اس ۳ با اندروید ۴ رسید. در نسخه‌های جدید ویژگی‌های پیشرفته همچنان در حال اضافه شدن بودند که از آن‌ جمله می‌توان به کنترل‌های حرکت گالری و مرورگر، دستیار صوتی اس و ویژگی تصویر در تصویر اشاره کرد.

سامسونگ در گلکسی اس ۳ تغییراتی نیز در نام و ظاهر پوسته خود اعمال کرد. نام این رابط کاربری به TouchWiz Nature UX تغییر کرد و ظاهر آن زیباتر شد و رنگ سبزتری به خود گرفت. یکی از جالب‌ترین موارد موجود در رابط کاربری سامسونگ وجود افکت تعاملی آب موج‌دار در صفحه قفل بود. شاید چنین قابلیتی اکنون چیز عجیبی به نظر نرسد؛ اما در آن زمان کاملا جدید بود.

دو تلفن هوشمند جدید سامسونگ بسیار مورد توجه قرار گرفتند و رقبای خود را یکی پس از دیگری کنار زدند؛ کاملا مشخص بود که قرار است شاهد تغییرات بیشتری باشیم. سامسونگ به حدی رسید که علاوه بر نرم‌افزار گوگل، گوشی‌های پرچم‌دار خود را با طیف فزاینده‌ای از اپلیکیشن‌های داخلی مانند ChatOn ،Social Hub ،Music Hub و نمونه‌های دیگر روانه بازار کرد.

TouchWiz Nature UX 2.0؛ آغاز تغییرات نرم‌افزاری

با آمدن TouchWiz Nature UX، سامسونگ اعمال طیف گسترده‌تری از اصلاحات رابط کاربری را برای UX 2.0 و گلکسی اس ۴ آغاز کرد. در این مدت شرکت مذکور نوآوری‌هایی مانند ردیابی چشم برای پیمایش خودکار صفحات وب ارائه داد؛ اما تمایل سامسونگ برای اضافه کردن قابلیت‌های گوناگون نوآورانه باعث شد توجه منتقدان نیز بیشتر به سوی محصولات این شرکت جلب شده و آن‌ها زیر ذره‌بین قرار بگیرند. رفته‌رفته انتقادها از ویژگی‌های مختلفی مانند Gestures،اSmart Pause و S Translator بیشتر شد و نباید منوی تنظیمات را که جست‌وجو در آن بسیار سخت شده بود فراموش کرد.

سامسونگ در ویرایش بعدی خود نیز ترکیبی از ویژگی‌های جدید را به نرم‌افزار خود اضافه کرد. سامسونگ ناکس ظاهر کامل خود را با Nature UX 2.5 نشان داد و حالت یکدستی برای گلکسی نوت ۳ ارائه شد. در Nature UX 3.0 رابط کاربری مرتب‌تر و منوی تنظیمات گلکسی اس ۵ بهتر از قبل شد؛ اما سامسونگ نتوانست در برابر اضافه کردن منوی شناور Toolbox و اپلیکیشن گردآورنده اخبار My Magazine به پوسته خود مقاومت کند.

سامسونگ با TouchWiz 5.0 که برای گلکسی اس ۶ طراحی شده بود به طرح نام‌گذاری سنتی خود بازگشت. این شرکت با طراحی سخت‌افزار جدید، رویکرد تازه‌ای به بخش نرم‌افزاری خود اضافه کرد. سامسونگ قابلیت‌های متعدد رابط کاربری پرسروصدای خود را سر و سامان داد، تنظیمات مختلف آن را ساده و آیکون‌های خود برای Multiwindow و Toolbox را حذف کرد. این شرکت همچنین برخی از اپ‌های کمتر ضروری خود را از بین برد و مستقیماً از اندروید آب‌نبات چوبی (Lollipop) الهام گرفتِ البته عناصر رابط کاربری رنگ برجسته TouchWiz همچنان باقی ماند.

سامسونگ به مرتب‌سازی نرم‌افزار در TouchWiz 6.0 و TouchWiz Grace UX ادامه داد؛ تا زمانی که سرانجام به پروژه رابط کاربری بعدی روی آورد و گلکسی اس ۶ و اس ۷ در مکان بهتری قرار گرفتند.

رابط کاربری Samsung Experience

از آن‌جایی که TouchWiz از ابتدای شروع کار خود تا این مرحله آن‌قدر تغییر کرده بود که دیگر قابل شناسایی نبود، نرم‌افزار طراحی‌شده برای گلکسی اس ۸ به Samsung Experience معروف شد. رابط کاربری مذکور در بالای اندروید ۷ (Nougat) و ۸ (Oreo) قرار گرفت و راه خود را برای انتخاب گسترده‌ای از تلفن‌های هوشمند سامسونگ در نقاط مختلف قیمت باز کرد.

در رابط کاربری گرافیکی جدید، پالت و آیکون‌های رنگی نوسازی شد و در نتیجه ظاهری به‌روزتر و جذاب‌تر به وجود آمد که بیش از هر زمان دیگری با دید گوگل هم‌سو بود. این شرکت مقدار قابل توجهی از ویژگی سفارشی‌سازی رابط کاربری خود را حفظ کرد؛ از جمله عناصر Edge UX باقی‌مانده از دوران گلکسی اس ۶، عملکرد صفحه‌نمایش همیشه روشن، لانچر بازی و سایر فاکتورهای دیگری که یادآور پوسته جذاب سامسونگ بودند. حتی مثل سیستم‌عامل استوک گوگل، دکمه برگشت در راست دستگاه قرار داشت و سمت چپ نبود.

پوسته Samsung Experience برای اولین بار دستیار مجازی بیکسبی را به‌عنوان بخشی اصلی از اکوسیستم سامسونگ معرفی کرد. این نرم‌افزار همچنین Samsung Dex را معرفی کرد که گلکسی اس ۸ را به یک محیط کاری پرتابل رایانه‌ای تبدیل می‌کرد؛ البته هیچ یک از این ویژگی‌ها واقعاً موفقیت‌آمیز نبود. به‌روزرسانی‌های بعدی اندروید اوریو تغییرات اندکی در آن ایجاد کرد و چندین ویژگی را بهبود بخشید و مواردی مانند Bixby 2.0 و Secure Folders بهتر شدند؛ اما در نهایت تجربه کلی شبیه به همان نسخه اصلی بود.

سامسونگ بخش‌های مورد نیاز را با TouchWiz آموخت. کاربران در مورد ویژگی‌هایی که خواستار دیدن آن در Samsung Experience بودند،‌ انتخاب بسیار بیشتری داشتند. البته هنوز رابط کاربری معرفی‌شده توسط سامسونگ  از اندروید استوکی که منتقدان دوست داشتند سنگین‌تر بود؛ اما UI جدید این شرکت توانست به تعریف هرچه بهتر سری گوشی‌های هوشمند گلکسی کمک کند.

One UI در دوران مدرن

سامسونگ بار دیگر با اندروید ۹ پای، نام UX خود را تغییر داد. نام نسخه بتای Samsung Experience 10.0 در زمان معرفی با پرچم‌دار گلکسی اس ۱۰ به One UI تبدیل شد. بار دیگر سامسونگ با اصلاح رابط کاربری خود، آن را تمیزتر و کاربرپسندتر از نسخه‌های قبلی کرد. در واقع سهولت استفاده در نمایشگرهای بزرگ‌تر یکی از فاکتورهای اصلی اصلاحات انجام‌شده در One UI تلقی می‌شود. سامسونگ با ویرایش منوها و اپ‌های خود، عناصر اصلی رابط کاربری را به شست دست نزدیک‌تر کرد.

One UI بیشتر ویژگی‌های Samsung Experience را حفظ کرد. از طرفی Dex بهبود یافت و حالت تاریک برای کل سیستم معرفی و امکان شخصی‌سازی بعضی دکمه‌ها فراهم شد. این اصلاحات پس از گوش دادن به بازخورد کاربران بود و پس از آن کاربران می‌توانستند دکمه بیکسبی را که عملا کارایی خاصی نداشتُ با گزینه‌های دلخواه خود جایگزین کنند.

One UI 2.0 به اندروید ۱۰ منتقل و به آن مواردی مانند نسخه سامسونگ Digital Wellbeing،‌ برخی اصلاحات جزئی رابط کاربری، صفحه قفل پویا و چند گزینه دیگر اضافه شدِ اما ظاهر و احساس رابط کاربری سامسونگ تقریباً بدون تغییر باقی ماند و این شرکت سرانجام موفق شد خانه‌ای مناسب برای همه این ویژگی‌ها پیدا کند.

 در حال حاضر One UI 3.1 آخرین نسخه‌ی پوسته سامسونگ است که نسبت به نسخه اصلی اندکی تفاوت دارد. پنل اعلان‌ها اکنون شفاف است و کنترل صدا در سمت راست قرار داردِ همچنین سامسونگ انیمیشن‌های سراسر دستگاه را روان‌تر کرده است؛ اما به‌طور کلی به نظر می‌رسد سامسونگ و مشتریانش از وضعیت One UI طی سه سال گذشته کاملاً راضی هستند.

در نهایت باید به این مسئله اشاره کرد که از TouchWiz گرفته تا Samsung Experience و One UI، سامسونگ همیشه هنگام استفاده از اندروید برترین ویژگی‌ها را انتخاب کرده است. در گذشته TouchWiz به دلیل داشتن ویژگی‌های سنگین نرم‌افزاری مورد تمسخر قرار می‌گرفت؛ اما حقیقت این است که سامسونگ هیچ‌گاه واقعاً علاقه خود به قابلیت‌ها و گزینه‌های جدید را پنهان نکرده. اکنون این شرکت تجربه بسیاری در طراحی و ساخت رابط کاربری دارد و همین مسئله باعث می‌شود بتواند کاربران خود را بیشتر از رقبایش راضی نگه دارد.

نظر شما همراهان زومیت در مورد سفر رابط کاربری سامسونگ چیست؟