حمایت مالی معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری از شرکت‌های دانش‌بنیان در حوزه منابع انسانی

براساس گزارش Tom's Hardware، شماری از علاقه‌مندان ناشناس حوزه‌ی سخت‌افزار، آزمایشی از نوع burn-in روی پردازنده‌ای نسل یازدهمی از سری راکت ‌لیک اینتل انجام داده‌اند تا توان مصرفی آن را در بارهای کاری سنگین نشان بدهند. هدف دیگر این آزمایش، مقایسه‌ی تراشه‌ی مذکور با نسل پیشین آن از خانواده‌ی کامت ‌لیک ‌اس (Comet Lake-S) بود. در این آزمایش مشخص شد تراشه‌های Core i9-11900KF که به‌زودی راهی بازار می‌شوند، همچون نسل پیشین آن‌ها در خانواده‌ی کامت ‌لیک، به‌شدت داغ می‌کنند و مصرف زیادی دارند. گزارش شده است که پردازنده‌های ۸ هسته‌ای Core i9-11900KF اینتل از سری راکت ‌لیک اس تا حداکثر ۹۸ درجه‌ی سانتی‌گراد داغ می‌شوند و در آزمون‌های استرس، ۲۵۰ وات توان مصرفی دارند.

براساس مقادیر ذکرشده، تراشه‌های سری راکت ‌لیک اس (Rocket Lake-S) در لیست بنچمارک‌ها جایگاه برتری خواهند داشت یا حداقل با ‌توجه به این‌همه توان مصرفی، می‌توان چنین انتظاری داشت.اما این پردازنده‌ها همچون نسل پیشین تراشه‌های اینتل هنگام اجرا دمای بالایی دارند. توان طراحی حرارتی (TDP) ادعاشده برای پردازنده‌های نسل دهمی سری کامت لیک اس اینتل ۱۲۵ وات است؛ ولی هنگام فعال‌ کردن حالت بوست برای تمامی هسته‌ها، پس از حداکثر ۵۶ ثانیه این تراشه‌ها می‌توانند بین ۲۵۰ تا ۳۳۰ وات برق مصرف کنند. این موضوع باعث می‌شود تراشه‌های مذکور در صورت نیاز، توانایی استفاده از حداکثر ظرفیتشان را داشته باشند.

در مشخصات عمومی پردازنده‌های اینتل، توان مصرفی براساس سطح قدرت پیش‌فرض (PL1) لیست شده است. سطح قدرت پیش‌فرض و سطح قدرت در حالت توربو در تمامی هسته‌ها (PL2) کاملا متفاوت هستند. علاوه‌بر این، برای اینکه تراشه‌های اینتل توانایی رقابت با سری رایزن AMD داشته باشند، این شرکت مجبور شده است سطح PL2 را در پردازنده‌های سری کامت لیک اندکی افزایش دهد؛ در نتیجه کاربران برای رام ‌کردن هیولای کامت لیک به مادربرد پیشرفته، منبع تغذیه‌ی باکیفیت و سیستم خنک‌کننده‌ی مناسب نیاز خواهند داشت. 

ظاهرا موارد ذکرشده در پردازنده‌های ۸ هسته‌ای Core i9-11900KF اینتل از سری راکت ‌لیک اس نیز صادق است. براساس گزارش Chiphell، این تراشه هنگام اجرای آزمون استرس FPU (واحد ممیز شناور) در نرم‌افزار AIDA64، دمای ۹۸ درجه‌ای داشت و با Vcore (ولتاژ هسته‌ی پردازنده) ۱٫۳۲۵ ولتی، ۲۵۰ وات برق مصرف کرد. پردازنده‌ی آزمایش‌شده، با سیستم خنک‌کننده‌ی مایعِ پایین‌رده از نوع حلقه‌ی بسته‌ی ۳۶۰ میلی‌متری خنک می‌شد. سرعت‌های کلاک دقیق تراشه مشخص نیست؛ اما براساس اطلاعات منتشرشده، این شاخص احتمالا در حالت پیش‌فرض ۳٫۵ گیگاهرتز و در حالت بوست در تمامی هسته‌ها برای مدت کوتاهی ۴٫۸ گیگاهرتز بوده است.

جدیدترین تراشه‌های حرفه‌ای اینتل با ۸ یا ۱۰ هسته‌ی پردازشی که با استفاده از فرایند جاافتاده‌ی ۱۴ نانومتری ساخته شده‌اند، بازده چندانی در مصرف انرژی ندارند. البته این موضوع تعجب‌برانگیز نیست؛ زیرا این لیتوگرافی برای پردازنده‌ای توسعه نیافته که در آن، تعداد زیاد هسته‌ها و فرکانس پردازشی بالا تلفیق شده است.

پردازنده‌ی یادشده از سری راکت ‌لیک‌ اس برپایه‌ی ریزمعماری جدیدی است و درقیاس ‌با تراشه‌های پیشینِ سری کامت لیک اس مزیت‌های دیگری دارد. اما حداقل آن‌گونه که آزمون‌های استرس نشان می‌دهند، به ‌نظر می‌رسد توان مصرفی و دمای تراشه‌های مذکور با همین شاخص‌ها در پردازنده‌های نسل پیشین قابل مقایسه است. لازم است یادآوری شود که آزمون‌های استرس، نشانگر بارهای کاری در دنیای واقعی نیستند و تنها برای آشکارسازی نقاط ضعف کامپیوترها استفاده می‌شوند.

قرار است اینتل عرضه‌ی پردازنده‌های نسل یازدهمی سری راکت لیک را از سه ‌ماه دیگر آغاز کند. در نتیجه این تراشه‌ساز از هم‌اکنون نمونه‌هایی از تراشه‌های یادشده را برای شرکت‌های سازنده‌ی مادربرد ارسال می‌کند تا برای زمان عرضه آمادگی داشته باشند. ازاین‌رو، پیش از آن‌که بررسی‌های تمام‌عیار نهایی این محصولات منتشر شود، نتایج مربوط به آزمون‌های به‌خصوصی پدیدار خواهد شد. براین اساس، نتایج حاصل از آزمایش تراشه‌های عرضه‌نشده را باید با دیده‌ی تردید نگریست.