پردازنده آلدر لیک اس اینتل با ۱۶ هسته، فرکانس ۴ گیگاهرتز و پشتیبانی از DDR5 رؤیت شد

یک مدل پردازنده‌ی نسل دوازدهمی سری آلدر لیک اس اینتل (Intel Alder Lake-S) که پیش‌تر هرگز آن را ندیده بودیم، به‌تازگی رؤیت شده است که مشخصات فنی بهبودیافته‌تری نسبت‌ به اکثر مدل‌های این خانواده دارد و از استاندارد DDR5 پشتیبانی می‌کند.

این پردازنده‌ که مبتنی‌ بر معماری هیبریدی است، ظاهرا همچون نمونه‌ی اولیه‌ی پردازنده‌های آلدر لیک اس که چند ماه پیش فاش شده بود از ۱۶ هسته‌ی پردازشی و ۳۲ ترد استفاده می‌کند. براساس گزارش تامز هاردور، استفاده از این پیکربندی هسته باعث می‌شود پردازنده‌ی اینتل عملکرد بسیار خوبی در بنچمارک‌ها داشته باشد. 

در گزارش به‌وضوح به ۱۶ هسته‌ای بودن پردازنده‌ اشاره نمی‌شود؛ اما بنچمارک SiSoftware این عضو سری آلدر لیک را پردازنده‌ای ۱۶ هسته‌ای معرفی می‌کند. استفاده از ۱۶ هسته به‌ معنی بهره‌مندی از هشت هسته‌ی Golden Cove و هشت هسته‌ی Gracemont است. این نوع پیکربندی تنها یکی از چندین نمونه‌ای است که به‌ لطف استفاده از معماری جدید، امکان دستیابی به آن‌ها در پردازنده‌های آلدر لیک اس وجود دارد. به ‌احتمال زیاد  این پردازنده‌، پرچم‌دار اینتل در خانواده‌ی آلدر لیک محسوب می‌شود؛ مگر اینکه تیم آبی نوعی پیکربندی پیشرفته‌تر برای این خانواده در نظر گرفته باشد که کمی دور از ذهن به‌ نظر می‌رسد. 

این پردازنده‌ی آلدر لیک اس ظاهرا سرعت کلاک پایه‌ی ۱٫۸ گیگاهرتز دارد؛ یعنی ۴۰۰ مگاهرتز بیشتر از سرعت کلاک پایه‌ی مدلی که چند ماه پیش اطلاعات آن فاش شده بودن. در حال حاضر نمی‌دانیم دو پردازنده‌ی یادشده یکی هستند یا خیر. احتمال دارد اینتل توانسته باشد سرعت کلاک پردازنده‌ی اولیه را بهبود ببخشد تا به پردازنده‌ای که به‌تازگی اطلاعاتش فاش شده است دست پیدا کند. 

SiSoftware تشخیص داده است که سرعت کلاک بوست پردازنده‌ی فاش‌شده‌ی جدید اینتل به ۴ گیگاهرتز می‌رسد. از طرفی پیکربندی کش بدون تغییر باقی مانده است: ۱۲٫۵ مگابایت حافظه‌ی کش سطح دوم (L2 Cache) و ۳۰ مگابایت حافظه‌ی کش سطح سوم (L3 Cache).

نکته‌ی تعجب‌برانگیز این است که پردازنده‌ی ۱٫۴ گیگاهرتزی هرتزی آلدر لیک اس نسبت ‌به مدل ۱٫۸ گیگاهرتزی در آزمایش محتوای چندرسانه‌ای، ۲۱ درصد قوی‌تر ظاهر می‌شود. احتمال دارد بنچمارک Sandra شرکت SiSoftware هنوز به‌طور کامل برای پردازنده‌های خانواده‌ی آلدر لیک اس بهینه‌سازی نشده باشد. آلدر لیک اس برخلاف پردازنده‌های فعلی اینتل معماری هیبریدی دارد و این یعنی به مجموعه‌ای از هسته‌های پرقدرت در کنار هسته‌های کم‌مصرف مجهز شده است. در برخی از آزمایش‌های دیگر SiSoftware، پردازنده‌ی ۱٫۸ گیگاهرتزی آلدر لیک اس قوی‌تر از مدل دیگر ظاهر می‌شود. 

آزمایش پهنای باند حافظه یکی از آزمایش‌هایی است که بیشتر از بقیه در مرکز توجه قرار می‌گیرد. رقم بهبود پردازنده‌ی جدید اینتل به‌ شکل اعجاب‌انگیزی بالا است و به ۱۵۳٫۶ درصد می‌رسد. تنها دلیل منطقی برای توضیح این مقدار بهبود این است که مدل پیشین پردازنده‌ی آلدر لیک اس با حافظه‌ی DDR4 جفت بوده و مدل جدید احتمالا در کنار حافظه‌ی DDR5 قرار گرفته است. 

^{برای مشاهده در ابعاد اصلی، روی تصویر بالا کلیک کنید}

امتیاز کلی بخش پردازنده‌ی گرافیکی (GPU) نیز در پردازنده‌ی ۱٫۸ گیگاهرتزی آلدر لیک اس نسبت ‌به مدل ۱٫۴ گیگاهرتزی بهبود یافته است (۳۸٫۶ درصد). مشخصات فاش‌شده به ‌لطف بنچمارک نشان می‌دهند پردازنده‌ی گرافیکی مجتمع مدل جدید آلدر لیک اس همچون مدل پیشین، ۳۲ واحد اجرایی (EU) دارد که به مجموعا ۲۵۶ واحد سایه‌زن ترجمه می‌شود. از قرار معلوم مدل جدید با سرعت کلاک ۱٫۵ گیگاهرتز فعالیت می‌کند که ۳۵۰ مگاهرتز بیشتر از مدل قبلی است.

بنچمارک‌های جدید قطعا باعث می‌شوند امیدواری ما به پردازنده‌های سری آلدر لیک اس افزایش پیدا کند. به ‌نظر می‌رسد اینتل مدت‌ها است به ‌شکل جدی روی پردازنده‌های آلدر لیک اس کار می‌کند تا بفهمد معماری متفاوت این پردازنده‌ها چقدر قدرت پردازشی ارائه می‌دهد.

گفته می‌شود تاریخ عرضه‌ی پردازنده‌های آلدر لیک اس برای نیمه‌ی دوم سال جاری میلادی تعیین شده است و این یعنی اینتل زمان زیادی برای بهبود دادن آن‌ها دارد. در فاصله‌ی باقی‌مانده، اینتل تصمیم گرفته است پردازنده‌های ۱۴ نانومتری سری راکت لیک S را برای رقابت ‌با پردازنده‌های سری AMD Ryzen 5000 به بازار بفرستد.