شیائومی می 11 در برابر سایر گوشی‌های پرچم‌دار

روز گذشته شیائومی از جانشین می 10 رونمایی کرد. گوشی یادشده با نام شیائومی می 11 (Mi 11) شناخته می‌شود و با ارائه‌ی قابلیت‌های جدید و سخت‌افزاری قدرتمند، می‌تواند به رقیبی جدی برای گوشی‌های پرچم‌دار نیمه‌ی نخست سال ۲۰۲۱ تبدیل شود. ظاهرا شیائومی کاملا برای این امر آماده به نظر می‌رسد.

با نزدیک شدن به سال ۲۰۲۱ و معرفی تراشه‌ی اسنپدراگون 888، تعداد زیادی از شرکت‌ها قصد دارند نسل جدید گوشی‌های هوشمند خود را با مشخصاتی به‌روزشده روانه‌ی بازار کنند. می‌توان گفت شیائومی اولین شرکتی است که گوشی پرچم‌دار خود را به‌نوعی در نیمه‌ی نخست ۲۰۲۱ رونمایی کرده است. با توجه به این موضوع، قصد داریم جدیدترین گوشی شرکت چینی را با رقبای نیمه‌ی دوم ۲۰۲۰ از جمله آیفون ۱۲ پرو، گلکسی نوت ۲۰ اولترا، هواوی میت ۴۰ پرو و پیکسل ۵ مقایسه کنیم.

پردازنده

جدیدترین پرچم‌دار شیائومی، نخستین گوشی هوشمندی است که تراشه‌ی اسنپدراگون 888 را در بطن خود جای داده است و به لطف مودم مجتمع X60، از نسل پنجم شبکه‌ی موبایل (5G) بهره می‌گیرد. پردازنده‌ی یادشده با توجه به فرایند ساخت ۵ نانومتری، به‌صورت مستقیم رقیب تراشه‌ی A14 Bionic و Kirin 9000E محسوب می‌شود.

قلب تپنده‌ی می 11، اولین تراشه‌ای است که به‌صورت رسمی از هسته‌ی Cortex-X1 با فرکانس ۲٫۸ گیگاهرتز استفاده می‌کند و به ترتیب سه هسته‌ی Cortex-A78 با فرکانس ۲٫۴ گیگاهرتز و چهار هسته‌ی کم‌مصرف A55 با سرعت ۱٫۸ گیگاهرتز قدرت پردازشی این گوشی را تضمین می‌کنند. سخت‌افزار مذکور - که کوالکام آن را Kryo 680 می‌نامد - در مقایسه با پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۶۵، نوید افزایش عملکرد ۲۵ درصدی می‌دهد.

از طرف دیگر، آیفون ۱۲ پرو تراشه‌ی بسیار قدرتمند A14 متشکل از ۱۱٫۸ میلیارد ترانزیستور را در خود جای داده است. قلب تپنده‌ی پردازنده‌ی یادشده را ۶ هسته‌ی پردازشی، شامل دو هسته‌ی قدرتمند Firestorm، چهار هسته‌ی کم‌مصرف Icestorm و یک پردازنده‌ی گرافیکی (GPU) چهارهسته‌ای تشکیل داده است. هواوی با وجود تحریم‌های ایالات متحده، در خانواده‌ی میت ۴۰ از تراشه هشت هسته‌ای کرین 9000E مجهز به یک هسته‌ی Cortex-A77 با فرکانس ۳٫۱۳ گیگاهرتز، سه هسته‌ی Cortex-A77 با فرکانس ۲٫۵۴ گیگاهرتز و چهار هسته‌ی کم‌مصرف Cortex-A77 با سرعت کلاک ۲٫۰۴ گیگاهرتز بهره گرفته است.

بر اساس بنچمارک‌های رسمی، پردازنده‌ی اسنپدراگون 888 با وجود پیشرفت چشمگیر در مقایسه با نسل گذشته، قادر به شکست پردازنده‌ی A14 نبوده و مانند سالیان پیش، پردازنده‌ی کوپرتینویی‌ها با احتساب نتایج آزمون‌ها و بنچمارک‌ها، از دو رقیب دیرینه‌ی خود عملکرد بهتری به ثبت رسانده است.

دوربین

با گسترش محبوبیت شبکه‌های اجتماعی و به تبع آن، پیشرفت روزافزون دوربین گوشی‌های هوشمند، این بخش یکی از کلیدی‌ترین معیارها برای گوشی‌های پرچم‌دار محسوب می‌شود. شیائومی می 11 در این بخش کار سختی در پیش خواهد داشت؛ زیرا تمامی گوشی‌های یادشده از دوربین‌های بی‌نظیری بهره می‌برند.

شیائومی برای قدرت بخشیدن به دوربین اصلی از یک لنز ۷ تکه و حسگر اصلی ۱۰۸ مگاپیکسل ۱٫۳۳ اینچی با گشودگی دیافراگم f/1.85 و مجهز به لرزش‌گیر اپتیکال بهره می‌گیرد که می‌تواند تصاویر را با جزئیات مناسبی به‌ ثبت برساند. یک لنز فوق عریض ۱۳ مگاپیکسل با دیافراگم f/4.2 و محدوده‌ی پوشش ۱۲۰ درجه‌ای و لنز ماکرو تله‌فوتو ۵ مگاپیکسل، جدیدترین گوشی شیائومی را در بخش دوربین پشتی همراهی می‌کنند. در قسمت جلویی، گوشی یادشده مانند می ۱۰ به یک دوربین ۲۰ مگاپیکسل حفره‌ای‌ مجهز شده است.

آیفون ۱۲ پرو و پیکسل ۵ مانند سالیان اخیر، روی کاغذ از رقبای خود کمی ضعیف‌تر هستند؛ اما جادوی نرم‌افزاری این دو شرکت باعث شده است خروجی نهایی دوربین آن‌ها بسیار عالی باشد. کوپرتینویی‌ها در آیفون ۱۲ پرو با احتساب دوربین سلفی، چهار حسگر ۱۲ مگاپیکسل تعبیه کرده‌اند و برای اولین ‌بار یک حسگر لایدار (LiDAR) به‌ منظور بهبود فرایند فوکوس در شب، سخت‌افزار دوربین آن را یاری می‌کند.

سخت‌افزار دوربین دوگانه‌ی پیکسل ۵ را دوربین ۱۲ مگاپیکسل و دوبین فوق عریض ۱۶ مگاپیکسل تشکیل داده است که برای سومین سال پیاپی از حسگر IMX363 سونی بهره می‌گیرند؛ گوگل پردازنده‌ی Pixel Neural Core که وظیفه پردازش الگوریتم‌های هوش مصنوعی دوربین پیکسل‌های گذشته را بر عهده دارد، کنار گذاشته و به توان پردازشی پردازنده‌ی اسنپدراگون 765G تکیه کرده است. با وجود سخت‌افزار قدیمی و کمبود دوربین سوم، شواهد حاکی از آن است که پیکسل ۵ عملکرد خوبی در این بخش از خود نشان می‌دهد.

سامسونگ و هواوی نیز در بخش دوربین گوشی‌های خود پیشرفت چشمگیری ایجاد کرده‌اند. هواوی به‌عنوان یکی از غول‌های این بخش، طبق روال معمول میت ۴۰ پرو را با دوربینی بسیار عالی روانه‌ی بازار کرده است و حسگر واید ۱/۱.۲۸ اینچی آن با لنز لایکا، بزرگ‌ترین حسگری است که تاکنون در گوشی‌های هوشمند به ‌کار رفته است. سامسونگ بعد از مشکلات مربوط به فوکوس سری گلکسی، در نوت ۲۰ اولترا حسگر TOF را کنار گذاشته و از ماژول فوکوس خودکار لیزی بهره می‌گیرد. ماژول غول‌پیکر این گوشی، متشکل از حسگر اصلی ۱۰۸ مگاپیکسل و دو حسگر تله‌فوتو و اولترا واید ۱۲ مگاپیکسل، خروجی تصویر مناسبی ارائه می‌دهد.

باتری

درحالی‌که می ۱۰ و می ۱۰ پرو به‌ ترتیب به باتری‌ ۴۷۸۰ و ۴۵۰۰ میلی‌آمپر ساعت مجهز شده‌اند، می ۱۱ برای تأمین انرژی سخت‌افزار قدرتمندش از یک باتری بزرگ ۴۶۰۰ میلی‌آمپر ساعت بهره می‌برد. این گوشی از شارژ سریع ۵۵ واتی و شارژ بی‌سیم ۵۰ واتی پشتیبانی می‌کند که می‌تواند زمان شارژ شدن دستگاه را به‌صورت مؤثری کاهش دهد. پرچم‌دار شیائومی می‌تواند سایر دستگاه‌های سازگار با شارژ بی‌سیم (Qi) را با سرعت حداکثر ۱۰ وات به‌صورت معکوس شارژ کند. برخلاف می ۱۰ و می ۱۰ پرو، شیائومی آداپتور شارژ را از جعبه‌ی جدیدترین گوشی پرچم‌دار خود حذف کرده است.

غول فناوری کوپرتینو در گوشی آیفون ۱۲ پرو یک باتری لیتیوم‌-یون ۲۸۱۵ میلی‌آمپر ساعت تعبیه کرده است که در حقیقت بیش از ۳۰۰ میلی‌آمپر در مقایسه با سال گذشته کاهش داشته است؛ با این اوصاف، روی کاغذ ضعیف‌ترین باتری بین گوشی‌های یادشده قلمداد می‌شود. سامسونگ و هواوی و گوگل، به ترتیب از باتری ۴۵۰۰، ۴۴۰۰ و ۴۰۸۰ میلی‌آمپر ساعت بهره می‌گیرند.