دانشمندان از ماه بهعنوان آینه برای جستوجوی حیات فرازمینی استفاده میکنند
گزارشی جدید ادعا میکند ستارهشناسان در جریان ماهگرفتگی، از ماه بهعنوان آینهای برای مطالعهی زمین استفاده کردهاند. این روش تا حد زیادی میتواند چگونگی استفادهی دانشمندان از ماه را بهمنظور جستوجو برای حیات فرازمینی شبیهسازی کند.
در مطالعهای که بین ۲۰ تا ۲۱ ژانویهی ۲۰۱۹ (۳۰ دی تا ۱ بهمن ۱۳۹۷) بهطول انجامید، دانشمندان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل، پروژهی مشترک بین ناسا و سازمان فضایی اروپا، توانستند در جریان ماهگرفتگی لایهی ازون را در اتمسفر زمین بررسی کنند. فرایند بررسی لایهی ازون غیرمستقیم انجام شد؛ ولی دانشمندان بهمنظور بررسی ازون، ازطریق تلسکوپ هابل نوری را ثبت کردند که از سطح ماه بازتابیده شد و از اتمسفر زمین عبور کرد.
آلیسون یانگبلاد، از اعضای آزمایشگاه فیزیک فضایی و اتمسفر در شهر بولدر ایالت کلرادو و محقق ارشد مشاهدات تلسکوپ هابل، در بیانیهی جدید ناسا میگوید: «پیداکردن ازون اتفاق درخورتوجهی است؛ زیرا ازون فراوردهی جانبی فتوشیمیایی اکسیژن مولکولی بهحساب میآید که خود فراوردهای جانبی از زندگی است.»
تصویر بالا تلسکوپ فضایی هابل را درمقابل تصویری از ماه در جریان رخداد ماهگرفتگی نشان میدهد.
اعضای تیم آزمایشگاه فیزیک فضایی و اتمسفر شهر بولدر میگویند مطالعهشان میتواند به محققان مزیتهای متنوعی ارائه دهد و به آنها کمک کند بهتر از قبل به جستوجوی حیات فرازمینی مشغول شوند. یانگبلاد درادامهی سخنانش گفت: «یکی از اهداف اصلی ناسا این است سیارههایی را شناسایی کند که میتواند امکان زندگی را فراهم سازند.»
مقالههای مرتبط:
یانگبلاد سپس در سخنان خود سؤالات جالبی مطرح میکند:
اگر سیارهها را مشاهده کردیم، چگونه میتوانیم بفهمیم سکونتپذیر هستند یا سکونتناپذیر؟ این سیارهها با ابزارهایی که امروزه ستارهشناسان برای بررسی و مطالعهی اتمسفر سیارههای خارجی دردسترس دارند، چگونه بهنظر خواهند رسید؟ دقیقا بههمیندلیل است که توسعهی مدلهایی از اتسمفر زمین برای مطالعهی دقیقتر، کار بسیار مهمی بهحساب میآید. میتوان از این مدلها بهعنوان مثالی برای طبقهبندی انواع اتمسفرها در سیارههای خارجی استفاده کرد.
ازون ازطریق جذب اشعههای مضر فرابنفش، به حفاظت از زندگی در کرهی زمین کمک شایانی میکند. محققان میگویند این نخستینبار است که ماهگرفتگی در طول موج فرابنفش ازطریق تلسکوپهای فضایی ثبت میشود.
نتایج این مطالعه روز ۶ اوت ۲۰۲۰ (۱۶ مرداد ۱۳۹۹) در مجلهی The Astronomical Journal منتشر شده است.