AMD برای تولید تراشه هیبریدی منتظر پیشرفت سیستم های عامل است

AMD در سال ۲۰۱۷ پتنت بحث‌برانگیزی ثبت کرد که به نوع جدیدی از پردازنده‌های مرکزی (CPU) با طراحی هیبریدی مربوط می‌شد. این نوع طراحی پردازنده که در معماری آرم دیده می‌شود، شامل هسته‌های پرقدرت و هسته‌های کم‌مصرف است و طی سال‌های اخیر به‌شدت مورد توجه قرار گرفته؛ اما AMD هنوز برای تولید این نوع پردازنده‌ اقدام نکرده است. اینتل به‌عنوان جدی‌ترین رقیب AMD با تراشه‌های سری لیک‌فیلد پیش‌تر چنین رویکردی را امتحان کرده است.

آن‌طور که به ‌نظر می‌رسد، تا زمانی‌که سیستم‌های عامل رایانه‌‌ی شخصی نتوانند از تمام پتانسیل پردازنده‌های هیبریدی به‌درستی استفاده کنند، AMD سراغ تولید این نوع پردازنده‌ نخواهد رفت. جو مکری، قائم‌مقام و مدیر ارشد بخش فناوری محصول در شرکت AMD، در میز گردی به پردازنده‌های هیبریدی اشاره کرده و گفته است حضور انواع مختلف هسته در پردازنده، مزایایی ویژه برای رایانه‌های شخصی به‌ همراه می‌آورد، البته به شرطی که سیستم‌های عامل رایانه‌ به مکانیسم‌هایی بهینه‌شده و خاص مجهز شوند. 

فناوری CPU هیبریدی AMD که همچون فرایند big.LITTLE آرم است، تراشه‌ای می‌سازد که از دو نوع هسته استفاده می‌کند: هسته‌های بزرگ و پرقدرت برای انجام وظایف سنگین و هسته‌های کوچک و کم‌مصرف برای وظایفی که در پس‌زمینه پردازش می‌شوند. معماری big.LITTLE آرم به‌دفعات در گوشی‌های هوشمند به‌کار رفته و نتایج بسیار خوبی به ‌همراه داشته است. این نوع معماری در ابتدا صرفا در گوشی‌های اندرویدی پیدا می‌شد؛ اما اپل سرانجام معماری مشابه با آن را برای آیفون‌ معرفی کرد.

اینتل در اوایل سال جاری میلادی نخستین پردازنده‌ی هیبریدی خود را به‌عنوان عضوی از خانواده‌ی لیک‌فیلد معرفی کرد که مخصوص دستگاه‌های فوق ‌سبک بود. اینتل قصد دارد این معماری را در سال ۲۰۲۱ با پردازنده‌های خانواده‌ی آلدر لیک (Alder Lake) به رایانه‌های قدرتمندتر بیاورد. 

AMD می‌گوید از مدت‌ها پیش، روند مطالعه روی معماری‌های هیبریدی پردازنده‌ های مرکزی را آغاز کرده است؛ اما در حال ‌حاضر نمی‌تواند برنامه‌ی خود را با رسانه‌ها به ‌اشتراک بگذارد.

جو مکری در جریان برگزاری یک میز گرد مهندسی گفت:

ما مدتی است معماری big.LITTLE را مطالعه می‌کنیم؛ اکنون بیش از ۱۵ سال است. به‌همین دلیل معماری big.LITTLE به‌هیچ‌وجه مفهوم جدیدی محسوب نمی‌شود. ما همچنان به مطالعه آن ادامه می‌دهیم و همچنان می‌خواهیم به این معماری نگاه داشته باشیم. در حال‌ حاضر نمی‌خواهیم درباره‌ی استفاده یا عدم استفاده از این سبک طراحی سخن بگوییم؛ اما من می‌خواهم برخی مباحث درباره‌ی چالش‌های معماری big.LITTLE و هدفی که در صورت استفاده از معماری مشابه big.LITTLE در سر می‌پرورانیم، مطرح کنم. آیا هدف استفاده از big.LITTLE کاهش مصرف تراشه است؟ آیا هدف، دستیابی به قدرت پردازشی بیشتر است؟ آیا هدف صرفا به مباحث بازاریابی مربوط می‌شود و شرکت‌ها می‌خواهند بگویند تعداد هسته‌ی بیشتری درون تراشه‌ی خود قرار می‌دهیم؛ آن هم صرف ‌نظر از کاربردهایی که big.LITTLE به‌ همراه دارد؟ ما نمی‌خواهیم صرفا برای داشتن هسته‌های بیشتر در تراشه، سراغ استفاده از معماری big.LITTLE برویم. 

ساختن تراشه‌ای که بیشتر از یک نوع هسته‌ی چندکاره داشته باشد و همچنین طراحی معماری جدیدی برای سیستم‌ها بر پایه‌ی این نوع تراشه، تنها دو بخش از معادله‌ای چندبخشی هستند. سیستم‌های عامل که امروزه در رایانه‌ها استفاده می‌شوند باید دارای یک ‌سری پیش‌نیاز تخصصی باشند تا بتوانند به‌درستی وظایف کاری را تقسیم کنند و مقدار مشخصی از حافظه را به هر وظیفه اختصاص دهند. با این کار، تجربه‌ی کاربریِ ارائه‌شده توسط سیستم به ‌شکلی محسوس بهبود پیدا می‌کند. اپلیکیشن‌ها برای انجام کارهای مختلف باید بتوانند به‌صورت یکپارچه و مداوم بین انواع هسته‌های موجود در پردازنده جابه‌جا شوند. 

مکری در ادامه‌ی سخنان خود گفت: «به ‌نظر من با گذشت زمان به جایگاهی می‌رسیم که به تولید هسته‌های کوچک نیازمند شویم؛ آن دوران زمانی فرا می‌رسد که سیستم‌های عامل دارای ویژگی‌های مناسب و توانایی‌های مد نظر در سیستم‌ تخصیص حافظه‌ باشند. ما تجربه‌ی بسیار بهتری به ‌شما ارائه خواهیم داد. اگر نتوانیم تجربه‌ی کاربری را به ‌شکلی در خور توجه متحول کنیم، اصلا چرا سراغ این روش جدید برویم؟» 

شما کاربران زومیت چه دیدگاهی درباره‌ی احتمال ساخت پردازنده‌ی هیبریدی توسط AMD دارید؟